Imagineering..

Imagineering

Een mooi woord. Denken in beelden, dromen, voelen, proeven, ruiken, horen, zien, inspiratie hebben, creëeren en uiteindelijk verwezenlijken. Om daar te komen waar je wilt zijn. De weg naar het doel is eigenlijk het boeiendste onderdeel.

Cees, mijn man, koopt elke week de Autoweek. Op zaterdag na het doen van de wekelijkse boodschappen (we hebben een beperkte taakverdeling), leest hij op zijn gemakje even in het blaadje. Ondertussen genietend van een kopje koffie en een verse, knapperige Bonkie (bolletje gezond brood met krentjes en noten van bakkerij Heijs in Kaatsheuvel) bladert hij steevast al jaren door het tijdschrift. Soms krijg ik dan heel kort (mijn interesse in auto’s is beperkt) te horen wat welke autotest heeft opgeleverd. We investeren meer in natuurlijke paardenkrachten dan in mechanische en ik vraag me af, waarom hij toch telkens dat blad koopt. Het is niet zo dat hij staat te popelen om een andere auto aan te schaffen. Het moet dus iets anders zijn.
www.gewoonhanny.nl

Glimmend chroom, perfecte stroomlijn, uitstraling en nieuw design, de geur van nieuw leer, het omdraaien van de sleutel in het slot, het gezoem van de motor, de trilling die je dan ervaart. Het gevoel van vrijheid, dat alles spat van de bladzijden af..

Na een half uurtje slaat hij steevast het blaadje dicht, trekt zijn oude kloffie aan en staat te popelen om naar de paarden te gaan. Hij stapt in de oude, rode Ford Focus. De dieselmotor bromt, de versnellingsbak schakelt stroef en de gereedschappen in de achterbak om de omheining te kunnen repareren rammelen. De paardenbrokken om de merries te voeren verspreiden een heel andere geur dan die van nieuw leer..

Op de wei wachten de drie jonge merries met gespitste oren en opgeheven hoofden. Ze herkennen het geluid van de motor en staan al klaar bij het hek om hem te begroeten. Ze verspreiden een sterke paardengeur: zweet, mest en nog iets anders, moeilijk defineerbaar. De ogen vochtig, elkaar verdringend om aandacht, met de neusgaten opengesperd, duiken ze met hun hoofden in zijn nek om te ruiken of hij het ook wel echt is. Na een aai en een kroel worden ze speels weggestuurd. Met de staarten op de rug dansen ze door de wei. De opwinding is voelbaar. Het eten komt eraan!

Een uur of drie later komt mijn man altijd moe, maar voldaan weer thuis. De Autoweek is naar de achtergrond verdwenen. De paarden zijn de afgelopen jaren steeds belangrijker voor hem geworden: Een uitlaatklep om na een werkweek afstand te nemen van een baan met veel verantwoording, veel papierwerk het steeds maar inschatten van en inspelen op de behoeften van anderen. Een paard is puur en altijd echt. Een paard staat dicht bij de natuur en in de omgang met het dier laat je al snel de overbodige ballast los. Paarden zijn heilzaam voor de ziel en vormen steeds weer een bron van energie en dankbaarheid.

Daar kan geen chroom, hoe mooi gepolijst ook, tegenop!

Karfreitag

Het einde van de winter is in zicht, al zou je dat niet zeggen, afgaande op de gevoelstemperatuur buiten.
Goede Vrijdag, Karfreitag, met het gedenken van het sterven van Jesus Christus is voor mij symbolisch de dag dat er een einde komt aan een lange donkere periode. Pasen is een feest van hoop, een nieuw begin en het geloof dat alles uiteindelijk goed komt.

Ik denk weer terug aan toen ik een klein meisje was. Weken van te voren al werden voorbereidingen getroffen voor Pasen.
Een van de leukste dingen was het maken en versieren van de palmpasenstok. Omwikkeld met crêpepapier, bovenop een gebakken broodje in de vorm van een haantje en volgehangen met allerlei lekkere dingen, togen wij kinderen van de Anjerschool in een optocht naar het Altersheim in Blomberg. Dat was toch wel een paar kilometer lopen over een tweetal steile hellingen. In het Altersheim zochten we allemaal het zieligste oudje uit aan wie we dan de zware stok gaven. Dat gaf een goed gevoel en de dankbaarheid die in de ogen te lezen was of de glimlach, maakte dat de pijn in de handen en schouders van het dragen al snel naar de achtergrond verdween. Daar deed je het allemaal voor.

Daarnaast was er op Palmzaterdag altijd het inwijden van de Palmpasentak en het bewieroken van de takken door aalmoezenier de Bont. Dan kregen wij kinderen altijd een softijsje in het PMC. De gewijde takken die zo apart geurden, hing mijn moeder dan op een prominente plaats boven de deur. Dat had altijd iets magisch, vond ik. Als je eronderdoor liep en die aparte geur rook, dan had ik altijd het idee dat er iets te gebeuren stond.

Het kleuren van de paaseieren was een moment op zich. Mijn vader zorgde voor de materialen en mijn zusjes, mijn moeder en ik gingen dan aan het versieren. Heerlijk, zo samen aan het werk.

Met Pasen kregen mijn zusjes en ik altijd nieuwe kleren, meestal een mooie nieuwe jurk. Daarbij mochten we dan schoenen kiezen. Ik vond lakschoenen altijd het mooiste. Die zette ik dan altijd in het zicht zodat ik ze kon bewonderen. Regelmatig pakte ik ze even op en ik werd dan helemaal blij van binnen. Zulke mooie schoenen had vast niemand anders! Eerder aandoen dan op eerste Paasdag was absoluut verboden!

Op eerste Paasdag ging het hele gezin dan op z'n paasbest naar de zondagsmis. Dat was altijd een plechtig en mooi moment. Het voelde warm en vertrouwd. Na de mis gingen de ouders een kopje koffie drinken en mochten wij wat spelen in de gangen van het PMC. Wel oppassen dat je kleren niet vies werden en vooral die lakschoenen niet!

Na de mis was er dan het Paasontbijt met de gekleurde eieren, waar wij ons best op hadden gedaan, met heerlijk vers gebakken brood, vers sinaasappelsap en allerlei andere lekkere dingen. Op ons bord hadden we allemaal een chocolade kip in een mandje met gekleurde chocolade eitjes. Heerlijk!! Ik kon er nooit vanaf blijven en begon stiekem met het afbreken van een klein stukje aan de onderkant van de kip, daar zat een gat en dat zag je toch niet.. Mijn zusje Willy presteerde het echter om de kip minstens tot en met Pinksteren te bewaren, totdat hij wit uitsloeg, maar mij lukte dat nooit..

Na het ontbijt mochten we even buiten spelen, maar niet rennen, hinkelen, stoepkrijten, klimmen, elastieken of andere wilde spelletjes doen. Dus wandelden we wat rond. Steeds weer stilstaand om de schoenen te bewonderen. En rond te draaien, om te zien hoe wijd de jurk uitzwierde. Ik zie nog de nieuwe blaadjes aan de struiken. De bloesem aan de bomen en in de verte de heuvels van het Weser Bergland: een zweem van groen. Alles was nieuw. Het voelde zo veilig en geruststellend en het hield een belofte in: van voorjaar, lente en dan die heerlijke lange zomer!


Buiten fotoboek Annette Verhaaf

Fijne Paasdagen!

De toegevoegde waarde van een vertaalbureau

Het is geen eenvoudige opgave om je gedachten goed op papier te zetten. Ik heb dat zelf ervaren bij het schrijven van de teksten voor de brochure van taalente. Ik heb eindeloos gewikt en gewogen, herschreven, het even laten liggen, toen weer opgepakt, nog wat geschrapt en weer toegevoegd ☺.. en er uiteindelijk een punt achter gezet.

Als het product er dan ligt en het moet worden vertaald, dan moet dat wel goed gebeuren. Ik spreek een aardig woordje over de grens, al zeg ik het zelf, maar ik was er al snel achter, dat een native speaker toch heel andere tools in het "taalgereedschapskistje" heeft zitten dan iemand met een HAVO- of VWO-diploma op zak.

Ik zie toch vaak, dat nogal wat mensen er hetzelfde over denken. We krijgen bij taalente met grote regelmaat een tekst aangeboden, die '..alleen maar even nagekeken hoeft te worden..'. Soms is het document geschreven door iemand die bijvoorbeeld goed Engels spreekt, maar soms is ook gebruik gemaakt van een vertaalmachine. Ik bereid de klant er in alle gevallen op voor, dat we het document door een professional laten redigeren en dat de revisie wel eens zou kunnen uitmonden in herschrijven. In vrijwel alle gevallen komt het uiteindelijk ook hierop neer, tot grote schrik van de opdrachtgever.

Een vertaalmachine kan een professional helpen, maar in handen van iemand die de doeltaal niet beheerst, kun je toch erg vreemde constructies krijgen getuige de volgende voorbeelden: voorbeeld 1 en de Duitse teksten op de website van een leverancier van brandkasten:voorbeeld 2 en een voorbeeld van een in het Engels?? vertaalde tekst: voorbeeld 3

Een goed vertaalbureau heeft de klantvraag goed geïnventariseerd, heeft daarna de brontaal geanalyseerd, maakt met behulp van speciale software de tekst klaar voor vertaling, heeft de juiste vertaler geselecteerd, zorgt ervoor dat de vertaalde tekst wordt gereviseerd en in de aangeleverde opmaak weer wordt uitgeleverd. Een goed vertaalbureau maakt een vertaalgeheugen aan, zodat er consistentie is in het woordgebruik bij volgende opdrachten. Een goed vertaalbureau staat garant voor de kwaliteit door uitsluitend gebruik te maken van goed opgeleide, ervaren, gecertificeerde professionals die op hun beurt ook voortdurend werken aan het uitbreiden van hun kennis. Een goed vertaalbureau werkt volgens vaste procedures en heeft de beveiliging van het bewaren en versturen van documenten goed geborgd. Door eventuele opmerkingen van de klant in de evaluatie mee te nemen, wordt ook continu gewerkt aan de verbetering van de interne processen. Als klant loop je op deze manier weinig of geen risico, er wordt veel werk uit handen genomen en ja, daarvoor betaal je ook wel wat meer. Maar dan heb je ook wat en heb je weinig zorgen aan je hoofd.

Een goede website is je visitekaartje. Een van onze vaste klanten is een galerie voor moderne kunst. Hiervoor hebben we o.a. de teksten Blue Ocean Strategy en André Volten vertaald.


André Volten

Zij leveren hiermee een mooi visitekaartje af, passend bij hun producten. En voor ons: erg leuk om te doen!!

Hartelijke groet,
Loes