Een mooi woord. Denken in beelden, dromen, voelen, proeven, ruiken, horen, zien, inspiratie hebben, creëeren en uiteindelijk verwezenlijken. Om daar te komen waar je wilt zijn. De weg naar het doel is eigenlijk het boeiendste onderdeel.
Cees, mijn man, koopt elke week de Autoweek. Op zaterdag na het doen van de wekelijkse boodschappen (we hebben een beperkte taakverdeling), leest hij op zijn gemakje even in het blaadje. Ondertussen genietend van een kopje koffie en een verse, knapperige Bonkie (bolletje gezond brood met krentjes en noten van bakkerij Heijs in Kaatsheuvel) bladert hij steevast al jaren door het tijdschrift. Soms krijg ik dan heel kort (mijn interesse in auto’s is beperkt) te horen wat welke autotest heeft opgeleverd. We investeren meer in natuurlijke paardenkrachten dan in mechanische en ik vraag me af, waarom hij toch telkens dat blad koopt. Het is niet zo dat hij staat te popelen om een andere auto aan te schaffen. Het moet dus iets anders zijn.
www.gewoonhanny.nlGlimmend chroom, perfecte stroomlijn, uitstraling en nieuw design, de geur van nieuw leer, het omdraaien van de sleutel in het slot, het gezoem van de motor, de trilling die je dan ervaart. Het gevoel van vrijheid, dat alles spat van de bladzijden af..
Na een half uurtje slaat hij steevast het blaadje dicht, trekt zijn oude kloffie aan en staat te popelen om naar de paarden te gaan. Hij stapt in de oude, rode Ford Focus. De dieselmotor bromt, de versnellingsbak schakelt stroef en de gereedschappen in de achterbak om de omheining te kunnen repareren rammelen. De paardenbrokken om de merries te voeren verspreiden een heel andere geur dan die van nieuw leer..
Op de wei wachten de drie jonge merries met gespitste oren en opgeheven hoofden. Ze herkennen het geluid van de motor en staan al klaar bij het hek om hem te begroeten. Ze verspreiden een sterke paardengeur: zweet, mest en nog iets anders, moeilijk defineerbaar. De ogen vochtig, elkaar verdringend om aandacht, met de neusgaten opengesperd, duiken ze met hun hoofden in zijn nek om te ruiken of hij het ook wel echt is. Na een aai en een kroel worden ze speels weggestuurd. Met de staarten op de rug dansen ze door de wei. De opwinding is voelbaar. Het eten komt eraan!
Een uur of drie later komt mijn man altijd moe, maar voldaan weer thuis. De Autoweek is naar de achtergrond verdwenen. De paarden zijn de afgelopen jaren steeds belangrijker voor hem geworden: Een uitlaatklep om na een werkweek afstand te nemen van een baan met veel verantwoording, veel papierwerk het steeds maar inschatten van en inspelen op de behoeften van anderen. Een paard is puur en altijd echt. Een paard staat dicht bij de natuur en in de omgang met het dier laat je al snel de overbodige ballast los. Paarden zijn heilzaam voor de ziel en vormen steeds weer een bron van energie en dankbaarheid.
Daar kan geen chroom, hoe mooi gepolijst ook, tegenop!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten