Daar gingen we dan in 1967.. met z'n allen naar Blomberg. Het leek een wereldreis in die tijd. Mijn moeder zat vol tegenstrijdige gevoelens: 4 kleine kinderen, een man die waarschijnlijk veel weg zou zijn en een taal die ze niet machtig was. Wat moest dat gaan worden?
Onze rode Ford Taunus 17m zat volgestouwd met spullen die niet in de verhuiswagen mee konden.
Met mijn neus en die van mijn zusjes dicht tegen het raam gedrukt reden we langs zwarte bergen, door stinkende en overvolle stedelijke gebieden, aan lelijke woonkazernes voorbij. Ons neerslachtige gevoel werd nog versterkt door elke keer in grote letters het woordje 'Ausfahrt' langs de weg te zien. We waren er echter al snel achter dat het iets anders moest zijn dan 'uitvaart'! Na een uur of drie werd het tijd voor een korte stop. Het bordje 'Friedhof' in de verschillende dorpjes volgend, bracht ons echter niet naar de cafetaria. We snapten er helemaal niets van....!!
Het is uiteindelijk toch allemaal goed gekomen.
Loes
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten